Een voettocht door de Vaticaanse Musea na zonsondergang

De Correspondent

Wandelen door ’s werelds op één na oudste museum – de recordhouder is 35 jaar ouder en staat een paar kilometer verderop in Rome – is een overweldigende ervaring. De fresco’s in de Borgia-appartementen, de zachte bries door een raam dat uitkijkt op de weelderige tuinen, de duizelingwekkende details op het goudkleurige plafond in de Kaartengalerij, en natuurlijk de magistrale schilderingen in de Sixtijnse Kapel waarvoor Michelangelo vier jaar op een steiger doorbracht.

Nog onvergetelijker moet het zijn om in je eentje door de 7 kilometer aan gangen van de Vaticaanse Musea te dwalen, ontdaan van 25.000 kwetterende toeristen. Aan journalist Cullen Murphy de eer: hij mocht na het sluiten van de poorten op stap met de huismeester die de bijna 3.000 sleutels van het reusachtige complex beheert.

Het resultaat van deze verkenningstocht is een machtig mooi essay in The Atlantic, over trappen die om elkaar krullen als een dubbele helix, een beeldhouwwerk dat al door Plinius de Oudere uitbundig werd geprezen, de vierde Kamer van Rafaël die nooit werd voltooid, en de schoonmaakster die de marmeren vloer van de Sixtijnse Kapel tot in den treure polijst met een soort ijsdweilmachine, anticiperend op de volgende schuifelende mensenmassa met de blik ten hemel gericht.

The Atlantic: ‘My Night in the Sistine Chapel’ (Leestijd: 25 minuten)

---

Op De Correspondent praten de auteur, experts en ervaringsdeskundigen samen verder over dit artikel. Log in om mee te praten. (Alleen voor leden).
Nog geen lid? Steun onze missie om jouw nieuws van context te voorzien en sluit je hier aan.
Wil je eerst kennismaken met onze verhalen? Schrijf je dan in voor de proefmail en ontvang elke zaterdag een artikel in je mailbox.